عوامل پیش گویی کننده در موفقیت باریم انما جهت جا اندازی انواژیناسیون در کودکان مبتلا به این بیماری

مقدمه: انواژیناسیون به معنای فرو رفتن قسمتی از روده به داخل قسمتی دیگر می باشد. در صورتی که تشخیص و درمان انواژیناسیون به موقع صورت گیرد می توان عوارض و میزان مرگ و میر ناشی از آن را کاهش داد. این مطالعه جهت بررسی معیارهای رادیولوژی بالینی و آزمایشگاهی قابل استفاده برای شناسایی بیمارانی که با باریم انما قابل درمان نیستند، انجام شد.   روش ها: این مطالعه از نوع مقطعی بود که بر روی کودکانی که از سال 1388 لغایت 1389 با تشخیص انواژیناسیون به بیمارستان الزهرا (س) اصفهان مراجعه کرده بودند، انجام شد. حجم نمونه 45 نفر محاسبه شد. اطلاعات مربوط به سن، جنس، مدت شروع علایم، تب، یافته های آزمایشگاهی شامل تعداد گلبول سفید، وجود خون در مدفوع و مایع آزاد در سونوگرافی و موفقیت یا عدم موفقیت جا اندازی با باریم انما برای کلیه ی کودکان مورد مطالعه جمع آوری شد. اطلاعات به دست آمده بر اساس آزمون های آماری student-t و 2 χ آنالیز گردید. یافته ها: در بیماران مبتلا به انواژیناسیون وجود مایع آزاد در سونوگرافی و خون در مدفوع احتمال موفقیت باریم انما را کاهش می داد. بین وجود لکوسیتوز، تب، جنس و زمان شروع علایم با موفقیت باریم انما ارتباط معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: با توجه به این که وجود مایع آزاد در سونوگرافی و وجود خون در مدفوع موفقیت باریم انما در جا اندازی انواژیناسیون را کاهش داد، توصیه می شود که در صورت موفقیت آمیز نبودن باریم انما در بیمارانی که مدفوع خونی و مایع آزاد در سونوگرافی دارند تلاش مجددی برای جا اندازی با باریم انجام نشود و این بیماران کاندید انجام عمل جراحی شوند.